"Kiedy po I rozbiorze Polski Wieliczka i Bochnia, miejscowości bogate w złoża soli, znalazły się pod zaborem austriackim, źródła solankowe Słońska i Ciechocinka zwróciły uwagę kompetentnych urzędów nowej administracji. Z inicjatywy Stanisława Staszica , który był prawą ręką Ministra Skarbu Królestwa Polskiego - księcia Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego powstał projekt pozyskiwania soli ze źródeł solankowych. Przedsięwzięcie inspirował działacz gospodarczy Konstanty Leon Wolicki.
W roku 1830 w parafii słońskiej wybudowano dużą warzelnię soli, zaś w latach 1824-1833 pobudowano dwie pierwsze tężnie, a w 1859 r. trzecią, które stały się zakładem produkującym sól na skalę przemysłową."[http://www.ciechocinek.pl/140,l1.html]
Zespół trzech tężni solankowych to największa tego typu drewniana konstrukcja w Europie
Zostały zaprojektowane przez profesora Akademii Górniczej w Kielcach Jakuba Graffa.
Legenda głosi, że w 1836 roku w miejscowym zajeździe zainstalowano cztery miedziane wanny lecznicze. Rzecz szybko zyskała popularność i tak zaczęła się kariera Ciechocinka jako uzdrowiska. Szczęśliwie infrastruktura warzelni soli i uzdrowiskowa przetrwała obie wojny, a samo uzdrowisko kwitnie i cieszy się niesłabnącą popularnością. Warzelnia soli, pracująca w trudnych, 19-to wiecznych warunkach jest integralnym składnikiem uzdrowiska, dostarcza lecznicze szlamy i muły solankowe oraz sól warzoną.
Proces produkcyjny polega na trzystopniowym "zagęszczaniu" solanki z naturalnego źródła w tężniach (poprzez odparowanie), a następnie na warzeniu wysokoprocentowej (30% soli) solanki aż do uzyskania krystalizacji. Sól wybiera się z roztworu ręcznie, podobnie jak lecznicze osady. W części warzelni zorganizowane jest muzeum.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz